यस्तो पनि भएको हुनसक्छ, नेपाली फुटबलको बेथितिमा दिक्क भएका आम खेलप्रेमीले सबैभन्दा पहिले गुनासो गरे । एन्फा चुपचाप नै रह्यो । त्यतिले नपुगेपछि आक्रोश पनि पोखे ।

हालान्ड एक्लैले नर्वेलाई अबको विश्वकपमा छनोट गराएका छन् । साँच्चै उनी एक्लैले नर्वेलाई लामो समयको अन्तरालमा विश्वकपको छनोट यात्रा सफलतापूर्वक पुर्‍याएका छन् ।

उनी डिप्रेसनको सिकार बने । अनि अत्यधिक मदिरा सेवनको बानीबाट गुज्रिए । यसै कारण उनको स्वास्थ्य पनि लगातार कमजोर बनेको थियो ।

आक्रोषित भारतीय पण्डितहरुको सव्द सापट्टी लिने हो भने, दक्षिण अफ्रिकाले भारतलाई ‘स्कुल ब्वाइ’ टिम सावित गरिदियो । राजकोटमा भएको दोस्रो तथा अन्तिम टेस्टको नतिजा हेर्ने हो भने पण्डितहरु धेरै रुखो भएको भन्न पनि सकिन्न ।

के आर्सनलले प्रिमियर लिग र च्याम्पियन्स लिगमा लिएको यो अग्रतालाई कायम राख्न सक्ला ? अझ मूल प्रश्न त के हो भने आर्सनलले के यी दुवै प्रतियोगिताको उपाधि जित्न सक्ला ?

अब त्यस्ता केही टिमको नाम, जसलाई विश्वकपमा छनोट नहुने बलिया देश मान्न सकिन्छ । त्यसमा नाइजेरिया र चिलीको नाम सबैभन्दा अगाडि आउने छ । यस्तै क्यामरुन, माली, कोस्टारिका, ग्रिस र सर्बिया जस्ता देश पनि छनोट हुन सकेनन् ।

इङ्ल्यान्डले यो सिरिज आफ्नो पक्षमा पार्यो भने हुने के हो भन्दा अस्ट्रेलियाली क्रिकेटको सान खरानीमा परिवर्तन हुनेछ, अस्ट्रेलियाली क्रिकेटको घमण्ड तोडिने छ । के यस्तो होला त ?

जसरी भारतले महिलाको विश्वकप जितेको छ, त्यसले देखाउँछ सम्भवतः अब यसमा पनि भारतको एकाधिकार सुरु हुन बेर छैन ।

भारतजस्तो क्रिकेटप्रेमी राष्ट्रका लागि, जसले आफ्ना महिलाहरूलाई पुरुषहरूको सफलतामा काँधमा काँध मिलाउन वर्षौंदेखि पर्खिरहेको थियो, यो जित युगान्तकारी थियो ।

यी आँकडाले पछिल्लो समय नेपाली पुरुष राष्ट्रिय टिमको प्रदर्शन कस्तो रह्यो भन्ने दृश्य प्रस्तुत गर्नेछन् । कतै एउटा प्रशिक्षक आउने र जाने मात्र त भइरहेको छैन ? जे भइरहेको छ, खराब मात्रै त भइरहेको छैन ?

सावित्राका लागि भने भुवनेश्वरको त्यो जित नै किन विशेष त । त्यसमा दुवै गोल सावित्राले गरेकी थिइन । त्यो खेलमा नेपालले छिमेकी देशमाथि मात्र जित हासिल गरेको थिएन । खासमा त त्यो खेलमा भारतको नामले दिने दबाबमाथि सावित्राको जिद्धिपनाले पनि जित हासिल गरेको थियो ।

लिगकै खेल भने उनीहरू बाहिर लान चाहँदैनन् । सबै के कुरामा एकमत छन् भने फुटबल भनेको खालि पैसा कमाउनु मात्र होइन् । यो त क्लब र तिनका समर्थकसँग भावनात्मक रूपमा जोडिएको सम्बन्ध पनि हो ।

प्रशिक्षक आउने जाने क्रम चलिरहने रहेछ । डाइच पछिल्लो सिजनसम्म एभर्टनमा थिए । सान्टु भने अहिले वेस्ट हम पुगिसके । यो सिजन सुरु हुनै लागेको थियो, पोस्टेकोग्लुलाई टोटनहमले वर्खास्त गरेको थियो । त्यसको केही समयमै उनले फरेस्ट हेर्न मौका पाए, लामो समय टिक्कै पाएनन् । प्रशिक्षकहरू आउने जाने क्रम चलिरहने रहेछ ।

प्रशिक्षक रस आएयता नेपालले सुरुमै सिंगापुरलाई हराएर सनसनीपूर्ण सुरुआत गरेको थियो । त्यतिले नपुगेर हङकङसँग पनि बराबरी खेल्यो । त्यसपछिको प्रदर्शन ओरालो लागेको छ ।

यसअघि अरू पनि यस्तै साना देश छनोट भएका छन् विश्व फुटबलको सबैभन्दा ठूलो प्रतियोगितामा ।

अहिलेको फिफा विन्डोमा पहिलो दिनको खेल सकिँदा दक्षिण एसियाली देशमध्ये श्रीलंका मात्र विजयी रह्यो ।

खेलकुदको मिडियामा अहिले शाखरुख र जुहीको चर्चा किन भन्ने पनि हुनसक्छ ? त्यसको उत्तर हो, उनीहरू धनी भएको भएकै खेलकुदबाट हो । अझ क्रिकेटले भनौं । क्रिकेटले उनीहरूलाई मालामाल बनाइदिएको छ ।

यति भन्दा भन्दै यो सिरिजको निचोड के हो भने नेपालले वेस्ट इन्डिज जत्तिको टिमलाई हराउन त सफल रह्यो, तर यसमै खुसी भएर घमण्डी हुने होइन्, खासमा नेपाली क्रिकेट हुनु पर्ने हो, वेस्ट इन्डिजप्रति कृतज्ञ ।

एक क्रिकेट अम्पायरका रूपमा उनी आफ्नो समय असाध्यै लोकप्रिय थिए । उनी अम्पायर बस्दा खेलाडीको प्रतिक्रिया नै बेग्लै हुने गथ्र्यो ।

भारतीय कप्तान सूर्यकुमारले त केसम्म भनिसकेका छन् भने पाकिस्तान त अब आफूहरूका लागि टक्कर दिनसक्ने हैसियत भएको टिम रहेन ।

युरोपेली च्याम्पियन्स लिग फुटबलमा म्यानचेस्टर सिटीले नेपोलीलाई हराउँदा एउटा गोल हालान्डले पनि गरेका थिए । युरोपेली क्लब फुटबलको सबैभन्दा ठूलो प्रतियोगितामा उनको यो ५०औं गोल रह्यो ।