मंसिर १८, २०८१ मंगलबार | २२:२९:२७
नेपाल क्रिकेट संघ (क्यान)को आयोजनामा हुन लागेको यस फ्रेन्चाइज क्रिकेट प्रतियोगिताको मुख्य आकर्षण भनेको सहभागी आठ फ्रेन्चाइज टोली आफै हुन् ।
घटनामा परि प्रियान्स आचार्य, अनुपम घलान, विकल रेग्मी, साइमन योन्जन, आदित्य बलम्पाखी र विवश बानिँयाको मृत्यु भएको थियो ।
सञ्जीवको ओझपूर्ण आवाज गुञ्जिएन भने कार्यक्रम पूर्ण सुनिँदैन । सञ्जीवको आकर्षक व्यक्तित्व देखिएन भने कार्यक्रम पूर्ण लाग्दैन । केही न केही नपुगेजस्तो ! त्यसैले त नेपाली खेलकुदका सबैखाले ठूला कार्यक्रमका लागि सञ्जीव सिल्पकार अनिवार्य नाम हो ।
मैदान उही, टोलीहरू पनि उही । तर, खेलको रौनकतामा भने समर्थकले केही फरक महसुस गर्न पाए ।
नेपाल छैटौं तथा बंगलादेश तेस्रो पटक साफ महिला च्याम्पियनसिपको फाइनल खेल्दैछन् ।
खेल निकै तनावपूर्ण बनेको खेल किरब ९० मिनेट रोकिएको थियो ।
गत संस्करणको सेमिफाइनलमा नेपालले भारतलाई पराजित गरेको थियो ।
अन्तिम समयमा गोल गरेपछि साबिक विजेता बंगलादेशले पाकिस्तानसँगको हार टारेको थियो ।
महिला साफ इतिहासमा भुटान पहिलो पटक अपराजित रहँदै सेमिफाइनल पुगेको छ ।
साफ च्याम्पियनसिपमा नेपालले श्रीलंकाविरुद्ध हार ब्यहोरेको छैन ।
अंकतालिकाको समिकरण विश्लेषण गरेपछि पाकिस्तान चाहन्छ, बंगलादेशले भारतसँग कम्तिमा पनि ३ गोलको हार बेहोरोस् । तर, यो कतिको सम्भव छ ?
क्षिण एसियाली फुटबल महासंघ (साफ) महिला च्याम्पियनसिपको सातौं संस्करणसम्म आइपुग्दा नेपालले अहिलेसम्म कुल २७ खेल खेलेको छ । सबै खेलको आ-आफ्नै महत्व छ । ती सबैले फरक–फरक इतिहास बोकेका छन् ।
नेपाली भलिबलको इतिहासमा पहिलो पटक हुन लागेको फ्रेन्चाइज लिगमा ६ टोलीको सहभागिता रहेन छ ।
पाँच अन्तर्राष्ट्रिय प्रतियोगिता । पाँचवटैमा पदक । नेपाली खेलकुद इतिहासमा यो एउटा दुर्लभ उपलब्धि नै हो । खासगरी करातेमा त झन् उनको प्रत्येक उपलब्धि ऐतिहासिक छन् ।
आफ्नो मेहनत, क्षमता र प्रतिभाका कारण नेपाली फुटबलको श्रीवृद्धिमा केही इट्टा थप्नेहरुको हो । हो, हामी कुरा गर्दैछौं जीवेशकुमार पाण्डे र भोलानाथ सिलवालको । दुई फरक पुश्ताका यस्ता खेलाडी, जो नेपाली फुटबललाई नजिकबाट पछ्याएका खेलप्रेमीका लागि प्रिय नाम ।
खेलकुदको कुम्भमेला, भलिबल र फुटबलको माहोलमा भागिदार भएको नेपाली खेलकुदमा पछिल्लो दुई महिना क्रिकेटको भने गुनगान भएन ।
जतिले क्रिकेटलाई नजिकबाट बुझेका छन्, इतिहासका पानाहरू पल्टाएका छन्, तिनीहरूका लागि उनको परिचय योभन्दा बढी छ ।
राईले काठमाडौंको नैकापमा आफनै विद्यालय न्यु डायमन्ड एकेडेमी सञ्चालन गरी ससाना नानीहरूलाई भलिबलको प्रशिक्षण दिन थालेको धेरै वर्ष भइसक्यो । दुई दशकअघि धुले मैदानबाट सुरु भएको थियो राई र न्यु डायमन्डको यात्रा । चक्रपथस्थित कलंकी चोकको दुई किलोमिटर भित्र रहेको न्यु डायमन्ड एकेडेमीमा उनले २०६२ यता राईले आफ्ना विद्यार्थीहरुलाई भलिबलको ज्ञान बाँडिरहेका छन् ।
नेपालले क्यानाडा र अमेरिका टुरमा समान चार एकदिवसीय र ट्वान्टी-२० अन्तर्राष्ट्रिय खेल खेल्नेछ ।
उनको तेक्वान्दो करिअरमा बुवा प्रदीपको योगदान पलेशाको जत्तिकै छ । उनी पर्दा पछाडिका हिरो हुन् । उनी कथाका ‘प्रोटागोनिस्ट’ त होइनन् तर, उनको प्रेरणादायी अभिभावकत्व नहुँदा हो त कथा अहिले यसरी बढ्दैनथ्यो होला ।
पेरिस पारा ओलम्पिकमा ऐतिहासिक कांस्य पदक जितेर पलेशा र उनको तेक्वान्दो टिम बुधबार नेपाल आइपुुग्दा विमानस्थलमै हजारौं समर्थक उनको स्वागतका लागि उपस्थित थिए । पलेशाको सम्मानमा आयोजित नगर परिक्रमा तथा स्वागत सभामा पनि उत्तिकै समर्थकको भिड थियो ।
