अखिल नेपाल फुटबल संघ (एन्फा) आफैले कुनै प्रतियोगिता नगर्दा घरेलु पुरुष लथालिंग छ । खेलाडीहरु दिनप्रतिदिन निराश भएर विदेशिने क्रम बढ्दो छ । यसैक्रममा समग्र नेपाली फुटबल जसरी ओराली लागिरहेको छ, त्यही अवस्था विभागीय टोलीहरुको पनि छ । नेपाली फुटबलको यही दुरावस्थाबीच नेपाली राष्ट्रिय पुरुष टोलीका पूर्व खेलाडी रविन श्रेष्ठले आफ्नो प्रशिक्षण करियर सुरु गरेका छन् । रविन विभागीय टोली नेपाल पुलिसको स्वर्णिम पुस्ताका खेलाडी हुन् ।
राष्ट्रिय जर्सीमा एक दशकभन्दा धेरै समय बिताएका रविनलाई करियरको उत्तरार्धमा इन्जुरीले निकै सतायो । साफ च्याम्पियनसिप २०१३ मा भारतलाई हराउँदा दोस्रो गोलमा दर्शनीय असिस्ट गरेका रविन प्रतियोगिताकै सर्वोत्कृष्ट खेलाडी चुनिएका थिए । नेपाली पुरुष फुटबलले पाएको अहिलेसम्मकै उत्कृष्ट लेफ्ट ब्याक रविनले खेलाडी डटकमसँग खेलाडी टक्समा आफ्नो करियरका उतावचढाव, प्राप्त सफलता र नेपाली फुटबलको पछिल्लो अवस्थाका बारेमा आफ्नो भावना यसरी साटेका थिए । त्यही कुराकानीको सम्पादित अंशः
रविन अचेल केमा व्यस्त हुनुहुन्छ ?
अहिले म प्रशिक्षणतिर व्यस्त छु । पहिले फुटबल खेलिन्थ्यो । अहिले जिम्मेवारी फेरिएको छ ।
अहिले नेपाली पुलिस क्लबको हरेक टोलीमा तपाइँलाई देखिन्छ, तपाइँको भूमिका चाहिँ के हो ?
फुटबल जहाँ भए पनि जान मन लाग्छ । पुलिस क्लबमा भइसकेपछि हामीले अनेकौं जिम्मेवारी पाइरहेका हुन्छौं । महिला टोलीमा म अहिले मुख्य प्रशिक्षक भोला (सिलवाल) दाइलाई सहयोग गरिरहेको छु । त्योभन्दा अगाडि सिनियर पुरुष टोलीमा मुख्य प्रशिक्षक साथी चेतन (घिमिरे) लाई पनि के कसरी हुन्छ सहयोग गरेँ । संगठनले मलाई यो काममा राम्रो छ भनेर खटाएजस्तो लाग्छ । मैले सकेको र जानेको कुराहरु खेलाडीमा बाढिरहेको छु ।
तपाइँ पुलिसको स्वर्णिम कालको खेलाडी, पुलिसको पुरानो साख आजभोलि देखिँदैन, यस्तो अवस्था कसरी आयो ?
मैले राकेश (श्रेष्ठ) दाइ, हरि (खड्का) दाइ, अनन्त (थापा) दाइको समय पनि देखेँ । उहाँहरुसँग छोटो समय खेल्न पनि पाएँ । त्यसपछि आफूले पनि क्लबलाई लिग जिताउन भूमिका खेलेँ । म खेल्दासम्म पनि पुलिस एकदमै राम्रो थियो । तर, आज अवस्था फेरिएको छ । पुलिस पहिले जस्तो रहेन । हामी इङ्लिस फुटबल क्लब म्यानचेस्टर युनाइटेड जस्तै भएका छौं । हामी युनाइटेड जस्तै ‘ट्रान्जिसन फेज’मा छौं ।
अहिले नेपाली फुटबलमा खेलाडीको अभाव छ । त्यसैले हामीले आन्तरिक तहबाटै खेलाडीलाई फुटबल खेलाउन बाध्य भएका छौं । आइजिपी सिल्डबाट राम्रा प्रतीभा छानेर नयाँ खेलाडीलाई भर्ती गरिरहेका छौं ।
तपाइँ एन्फा एकेडेमीको उत्पादन हुनुहुन्छ, त्यतिबेला व्यावसायिक फुटबलमा तपाइँले पुलिस रोज्नुभयो । पछिल्लो अवस्थामा नेपाली खेलाडी पुलिसमा जान किन चाहदैनन् ?
मैले खेल्ने बेलामा खेलाडीलाई त्यस्तो धेरै पैसा थिएन । खेलाडीमा फुटबल खेल्नुपर्छ भन्ने भावना थियो । त्यतिबेला पुलिसलाई हेर्दा यो टोलीमा खेल्न पाए हुन्थ्यो जस्तो लग्थ्यो । खेलाडीहरु जबर्जस्त थिए । मैले भविष्य पनि सोचेँ ।
विस्तारै क्लबहरुले खेलाडीलाई मोटो रकम दिन थालेका थिए । आजभोलि खेलाडीलाई पैसा चाहिन्छ भन्ने भएको छ । पैसा चाहिन्छ पनि । खेलाडी अहिले विभाग बाहिरका क्लबमा सन्तुष्ट छन् ।
अहिले टचलाइनमा बसिरहँदा कस्तो महसुस हुन्छ ?
मैले मेरो करियरमा खेलेका सबै खेलहरुलाई मन मस्तिष्कमा राखेको छु । टचलाइनमा बसिरहँदा मेरा खेलाडीले म जस्तै खेलुन भन्ने लाग्दोरहेछ । मैदानलाई न्याय गरुन जस्तो लाग्छ ।
अहिले कुन कुन खेलाडीले रविन श्रेष्ठलाई प्रभावित पार्छन ?
अहिले राष्ट्रिय टोलीमा मलाई मनपर्ने खेलाडी भनेको रोहित चन्द हो । राइट ब्याक र लेफ्ट ब्याकको कुरा गर्ने हो भने मलाई सनिस श्रेष्ठ एकदमै मनपर्छ । म आफ्नो केही कुरा उहाँमा पाउँछु । बाहिरबाट हेर्दा म आफैं खेलिरहेको छु जस्तो लाग्छ । सनिस भित्र म पनि छु कि जस्तो महसुस हुन्छ ।
राष्ट्रिय टोलीमा आउनुअघि तपाईँलाई मनपर्ने लेफ्ट ब्याक को हुनुहुन्थ्यो ?
लेफ्ट ब्याकमा अञ्जन (केसी) दाइबाट प्रभावित थिएँ । उहाँको लेफ्ट फुटेड फ्रिकिक एकदमै मनपथ्र्यो । दाइको केही कुरा लिएरै अगाडि बढेको हुँ ।
समग्र नेपाली फुटबलमा तपाईँको आइडल को हुनुहुन्थ्यो ?
मेरो आइडल खेलाडी राकेश (श्रेष्ठ) दाइ हुनुहुन्थ्यो । दाइ एकदमै अनुशासित खेलाडी हुनुहुन्थ्यो । मैले दाइसँग धेरै पटक रुम सेयर गरेको छु । दाइबाट फुटबलबाहेक पनि धेरै कुराहरु सिकेको छु । व्यवहारिक रुपमा उहाँबाट मैले प्रशस्त मात्रामा ज्ञान प्राप्त गरेको छु । दाइको शालीनता, त्यो क्याप्टेनसिप, जायन्ट पर्सनालिटीले मेरो करियरमा धेरै प्रभाव पारेको छ । मैले केही गल्ती गरिहाले पनि दाइ छँदै हुनुहुन्छ नि भन्ने भावना हुन्थ्यो । डिफेन्डिङका बारेमा धेरै सुझावहरु दिनुहुन्थ्यो ।
तपाइँले पुलिस करियरको सुरुआती वर्षमा सँगै खेलेका सिनियर खेलाडीहरुसँग अहिले भेट हुन्छ ?
विदेशबाट दाइहरुले सम्झेर फोन गर्नुहुन्छ । खुसी लाग्छ । भोला दाइ यहीँ हुनुहुन्छ, राकेश दाइ र अनन्त (थापा) दाइ पनि यहीँ हुनुहुन्छ । रमेश (बुढाथोकी) दाइ त मेरो छिमेकी नै बन्नुभएको छ । बेलाबखत कुरा भइरहन्छ ।
इन्जुरीले गर्दा फुटबल त्याग्नु पर्दा कस्तो महसुस हुन्छ ?
करियरलाई लिएर म त्यति धेरै नकारात्मक पनि छैन । राष्ट्रलाई ११ वर्ष दिँदा खेरि मैले राष्ट्रका लागि केही योगदान गर्ने मौका पाएँ । यसबीच मैले सोलिडारिटी कप र बंगबन्धु कपको उपाधि जितेँ । अनि साफ च्याम्पियनसिपमा सर्वोत्कृष्ट खेलाडीको उपलब्धि पनि हासिल गरेँ । यी कुराले गर्दा दुःख लाग्दैन । तर, मैले देशका लागि अझ धेरै योगदान गर्न सक्थेँ । अझ धेरै फुटबल खेल्न सक्थेँ । चोटका कारण अली चाँडै खेल्न छोड्नुपर्यो भन्ने सम्झँदा चाँही दुःख लाग्छ ।
