कार्तिक २४, २०८१ शनिबार | ०८:३७:२१
दबाबबाट घेरिँदै छन् भारतीय प्रशिक्षक निराशाजनक क्यानाडा र अमेरिका भ्रमण आर्सनललाई पुरानै व्यथा दोहोरिने डर राष्ट्रिय टोलीमा चार नयाँ अनुहार कर्णालीको जर्सी सार्वजनिक शारीरिक सुगठनमा नेपाललाई तीन रजत सरु लिम्बु सम्मानित नेपालको दोश्रो हार इङ्ल्यान्डका डेनियल डथवेट काठमाडौंमा अनुबन्ध जुनियर टेनिस शनिबारदेखि हुने दबाबबाट घेरिँदै छन् भारतीय प्रशिक्षक निराशाजनक क्यानाडा र अमेरिका भ्रमण आर्सनललाई पुरानै व्यथा दोहोरिने डर राष्ट्रिय टोलीमा चार नयाँ अनुहार कर्णालीको जर्सी सार्वजनिक शारीरिक सुगठनमा नेपाललाई तीन रजत सरु लिम्बु सम्मानित नेपालको दोश्रो हार इङ्ल्यान्डका डेनियल डथवेट काठमाडौंमा अनुबन्ध जुनियर टेनिस शनिबारदेखि हुने
शनिबारको दिन साफ महिला च्याम्पियनसिप

दक्षिण एसियाली फुटबलकी ‘रोलमोडल’ आशालता

काठमाडौं । दुई दशकअघि फुटबलमा पाइला सुरु गर्दै गर्दा ओइतोङबाम आशालता देवीले सायदै सोचेकी थिइन्, ‘कुनै दिन देशका लागि खेलिन्छ । खेल्नेमात्र होइन, देशकै सबैभन्दा सफल खेलाडी बनिन्छ अनि ऐतिहासिक एक सय अन्तर्राष्ट्रिय खेल पूरा गरिन्छ ।’

‘रमाइलोका लागि फुटबल सुरु गरेको थिएँ । मैले कहिल्यै पनि १०० वा २०० भनेर अन्तर्राष्ट्रिय पूरा  गर्छु भनेर खेलेको होइन । मलाई कहिल्यै पनि लागेन, म देशका लागि यति धेरै खेल खेल्छु भनेर,’ आशालताले सुनाइन् ।

भारतीय कप्तान आशालताले बिहीबार मात्र आफ्नो १००औं अन्तर्राष्ट्रिय क्याप जितिन् । दक्षिण एसियाली फुटबल महासंघ (साफ) महिला च्याम्पियनसिपअन्तर्गत समूह चरणको पहिलो खेलमा पाकिस्तानविरुद्ध टोलीको नेतृत्व सम्हालेकी आशालताले राष्ट्रिय टोलीको जर्सीमा ऐतिहासिक खेल खेलिन् । दक्षिण एसियाली फुटबलमा यो एउटा दुर्लभ उपलब्धि हो । याे क्षेत्रबाट अन्तर्राष्ट्रिय खेलको ‘शतक’ पूरा गर्ने उनी एक्ला महिला खेलाडी हुन् ।

रक्षक आशालताले सन २०११ मा पहिलो पटक अन्तर्राष्ट्रिय फुटबलमा डेब्यु गरेकी थिइन् । यसबीच १३ वर्षको सिनियर करिअरमा उनले भारतबाट धेरै उपाधि जितिन् । दक्षिण एसियामा त उनी सम्भवतः सबैभन्दा सफल खेलाडी हुन् । 

सानै छँदा विद्यालयमा केटाहरूले फुटबल खेलिरहँदा आशालता डाहा गर्थे । इम्फाल, मणिपुरकी आशालताले देखासिकीमै फुटबल मन पराइन् र खेलिन् । केटीहरूले फुटबल खेल्नुहुन्न भन्ने समाजलाई उछिन्दै अगाडि बढेकी आशालता अहिले दक्षिण एसियाकै प्रेरणाकी स्रोत बनेकी छन् । १३ वर्षको उमेरबाट फुटबल सुरु गरेकी उनले दुई वर्षमै देशको प्रतिनिधित्व गर्ने मौका प्राप्त गरेकी थिइन् । २००८ मा पहिलो पटक यु-१७ राष्ट्रिय टोलीमा छनोट भएपछि खुसीको आँसु बगाएकी आशालता बिहीबार भने भावुक देखिइन् । यो १६ वर्षको अन्तरालमा उनले आफूलाई नियन्त्रणमा राख्न भने जानेकी रहेछिन् ।

प्रशिक्षक सन्तोष कास्यपका साथ आशालता देवी । 

खेलपछि सय खेलको कोसेढुङ्गो पार गरेकी आशालताले भनिन्, ‘म धेरै खुसी छु । मैले आजको दिनका लागि धेरै मिहिनेत गरेको छु । यो मेरो मिहिनेतको प्रतिफल हो । म यसको लागि अफिसियल, सहकर्मी र मलाई माया गर्ने सम्पूर्णलाई धन्यबाद दिन चाहन्छु ।’

रक्षक आशालताले सन २०११ मा अन्तर्राष्ट्रिय फुटबलमा डेब्यु गरेकी थिइन् । यसबीच १३ वर्षको सिनियर करियरमा उनले भारतबाट धेरै उपाधि जितिन् । दक्षिण एसियामा त उनी सम्भवतः सबैभन्दा सफल खेलाडी हुन् । उनले २ पटक दक्षिण एसियाली खेलकुद (साग) मा स्वर्ण र ४ पटक साफको उपाधि जितिसकेकी छन् । व्यावसायिक फुटबलमा पनि उनले ३ पटक त घरेलु लिग, इन्डियन वुमन्स लिग (आइडब्लुएल)को उपाधि नै जितिसकेकी छन् । हाल इस्ट बेङ्लाेरबाट खेलिरहेकी आशालता अहिले ३१ वर्षकी भइन् । आफ्नो फुटबल करियरमा उनले उपाधिसँगै धेरै कुरा सिकिन्, बुझिन् । तर, करियरको यो मोडमा पनि उनले अझै सिक्न बाँकी रहेको कुरा रहेछ ।

पत्रकार सम्मेलनमा आशालताले आफूले सिकेको पाठबारे बताइन्, ‘भारतका लागि सय खेल खेलिरहँदा मेरो मनमा धेरै उत्साह थियो । सायद चाहिनेभन्दा धेरै । जसका कारण मैले विपक्षीलाई पेनाल्टी दिएँ । आज मैले धेरै खुसी हुनु पनि राम्रो होइन भन्ने पाठ सिकें ।’

सय खेलको कोसेढुङ्गो पार गरिरहँदा आशा एकहिसाबले उत्साहित थिइन् । सायद पाकिस्तानविरुद्ध उनको मनमा के कुरा खेलिरहेको थियो, उनले जानी नजानी विपक्षी फरवार्डलाई लडाइन् र पाकिस्तानले पेनाल्टी प्राप्त गरेको थियो । जुन पेनाल्टी गोलमा परिणत भयो । उनको गल्तीमा पाकिस्तानले साफ इतिहासमै पहिलो पटक भारतको पोस्टमा गोल गरेको थियो । रोमाञ्चक खेलमा भारतले अन्ततः ५-२ को जित हासिल गर्यो । चिरप्रतिद्वन्द्वी पाकिस्तानविरुद्ध यो प्रतियोगितामा भारतको यो लगातार तेस्रो जित हो ।

पत्रकार सम्मेलनमा आशालताले आफूले सिकेको पाठबारे बताइन्, ‘भारतका लागि सय खेल खेलिरहँदा मेरो मनमा धेरै उत्साह थियो । सायद चाहिनेभन्दा धेरै । जसका कारण मैले विपक्षीलाई पेनाल्टी दिएँ । आज मैले धेरै खुसी हुनु पनि राम्रो होइन भन्ने पाठ सिकें ।’

सन् २०१९ को साफ महिला च्याम्पियनसिप विजेता टोलीका साथ आशालता (४ नम्बर जर्सी) ।

यसमा आशालताको कुनै पनि गल्ती छैन । उनी अति उत्साहित नहुनुपर्ने कारण पनि त छैन । उनको यो सफलता कुनै पनि खेलाडीको सपना हो । दक्षिण एसियाली महिला फुटबलमा त झन् यो उपलब्धिले ठूलो महत्व राख्छ । आशालताले २०१८ मा पहिलो पटक टोकियो ओलम्पिक छनोटमा टोलीको नेतृत्व सम्हालेका थिए । त्यतिबेला उनी भर्खर २५ वर्षकी थिइन् । टोलीमा अन्य सिनियर खेलाडीहरू पनि थिए । तर, भारतीय फुटबल महासंघले आशालतामाथि विश्वास गरेको थियो । जुन विश्वास उनले गलत साबित हुन दिइनन् । २०१९ मा उनकै नेतृत्वमा भारतले नेपाललाई हराएर साफ च्याम्पियनसिप र सागमा स्वर्ण जितेको थियो । आशालताका लागि २०१९ खास वर्ष रह्यो । उनी २०१९ मा एएफसी वर्ष फुटबल खेलाडीमा मनोनीत हुने पहिलो भारतीय खेलाडी बनिन् । त्यसअघि उनी २०१८-१९ मा एआइएफएफ वर्ष खेलाडी पनि घोषित भएकी थिइन् ।

उनी आफैंले भनेका थिए, ‘२०१९ को साफमा नेपाललाई हराएको दिन म कहिल्यै बिर्सन सक्दिनँ । टोलीमा धेरै खेलाडी फेरबदल भएको थियो । तर, सबै युवा तथा केही सिनियर खेलाडीको कडा मिहिनेतका कारण हामीले विराटनगरमा उपाधि जित्न सफल भएका थियौं ।’

आशालता आफ्नो यो सय खेल आफ्नो आमाप्रति समर्पित गर्न चाहन्छिन् । भन्छिन्, ‘आमाले मेरो खेल प्रत्यक्ष रूपमा हेर्न पाउनु भएको छैन । यसपालि पनि आमा यता (नेपाल) आउन सक्नुभएन । आमासँगै टोली, फिजियो, अफिसियल सबैलाई म यो सफलता बाँड्न चाहन्छु ।’

बालादेवीका साथ आशालता (४ नम्बर जर्सी) । 

उमेर समूहमा भारतको प्रतिनिधित्व गरिरहँदा आशालतालाई लाग्थ्यो, एकदिन भारतका लागि खेल्छु । तर, देशका लागि खेलिसकेपछि आफ्नो स्वास्थ्य, फिटनेस र शीर्षस्तरको खेल कायम राख्न गाह्रो हुने कुरा उनले सिनियर टोलीमा खेलेको केही वर्षमै थाहा पाइन् । यी व्यावसायिक कुराहरू थाहा पाएपछि उनले थप मिहिनेत गर्दै गइन् । तब त हो उनले यति लामो स्थिरता कायम गर्न सकेको । शरीरले जतिन्जेल साथ दिन्छ, त्यतिन्जेल खेल्ने योजना आशालताको छ । ढिलोचाँडो संन्यास लिए पनि उनी फुटबलबाट टाढा जाने योजना छैनन् । भन्छिन्, ‘जति सकिन्छ, त्यति खेल्छु । संन्यासपछि पनि फुटबलमै केही गर्छु । फुटबलबाहेक मलाई केही पनि गर्न आउँदैन ।’